Το κομμένο σχοινί ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ

Το κομμένο σχοινί
μπορείς να το ξαναδέσεις
θα κρατήσει πάλι, ωστόσο
θα ‘ναι κομμένο.

Ίσως πάλι ν’ ανταμώσουμε
μα εκεί που μ’ άφησες
δεν πρόκειται ποτέ
να ε ξαναβρείς.

ΑΠΟΨΕ ΛΕΙΠΩ...ΜΑΡΙΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Απόψε λείπω

Δεν θα με βρείτε
σε κανένα ρήμα μέσα

Ούτε κι επίθετο δεν γίνομαι
Βαρέθηκα να ψάχνω ουσιαστικά
κατάλληλα για πρόταση.

Σε μια σκεπή θα κάτσω


Θα ξύνω με τα νύχια το φεγγάρι
Θα το γεμίσω τρύπες
και θα χωθώ μέσα του

Απόψε λείπω

Σκεπάστηκα με στάχτη

Μοιάζω με κείνη τη φωτιά
που ‘χα παλιά μέσα στα μάτια
Σβησμένη όμως και υγρή.

Στο τίποτα να κάνουμε παρέα
θες;

Να δούμε ποιος θα ξύσει περισσότερη
Σελήνη

Να δούμε ποιος θα βαρεθεί
να γδέρνει την ψυχή
και να γεμίζει τις πληγές με γκρίζο χώμα

Απόψε λείπω
Και ξέρω πως κανείς δεν θα με ψάξει..

ΠΟΤΕ... ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ

Ποτέ δεν πληρώθηκα στην αγάπη
με πόνο πλήρωνα τον δικό σου πόνο
ακουμπώντας τον φόβο
της αποδοχής ή της απόρριψης
εκεί στην άκρη
αφημένη απέναντι,
στόχος παλιός
νύχτες να δέχεται βέλη
ειπωμένες λέξεις που μάτωναν
κύλαγαν σε τοίχους
υγραίνοντας άλλη μια φορά
τα μάτια μου...

Στα κρυφά μεταλάμβανα χαμούς
απροσδιόριστων συναισθημάτων
στο πουθενά τέλους αλάλητου
στη σιωπηλή σκοτεινιά άλλης μια νύχτας
που διαβάζονταν πόθοι κρυφοί
πίνοντας τις τελευταίες συλλαβές
μιας αγάπης που μόνον
στ' αστέρια καθρεφτιζόταν,
εκείνα άκουγαν για ταξίδια και στεριές
σε σκόρπια πέλαγα που άντεχαν
κύματα λησμονιάς, καρδιάς γεμάτης πεθυμιές
κι ας κρατιόταν στην ανομβρία
συντροφιά με μια θλίψη
φιλοξενούμενη στα πανδοχεία της ερήμου.


Ποτέ δεν πληρώθηκα στην αγάπη
με πόνο πληρώνω ακόμα όλα εκείνα
που μου χρεώθηκαν
πριν χορτάσω κι αυτή ακόμα τη γέννησή της...

Ανν Σεξτον (αποσπασμα)

Ας το παραδεχτουμε, ημουν ελαχιστης διαρκειας.
Μια πολυτελεια. Ενα ανοιχτοκοκκινο καικι στο λιμανι...
Αυτη ειναι ανωτερη απ αυτο.
Ειναι η -πρεπει- να την εχω...
Σου δινω πισω την καρδια σου.
Σου δινω το ελευθερο...
Ειναι τοσο γυμνη κ μοναδικη.
Ειναι το αθροισμα του εαυτου σου κ του ονειρου σου.
Σκαρφαλωσε τη σα μνημειο,βημα το βημα. Ειναι στερεη.
Ως προς εμενα, ειμαι μια νερομπογια.
Ξεπλενομαι...

Ανν Σεξτον (αποσπασμα)

Ελα, μπουμεραγκ, ελα
κ παρε με γρηγορα!
Ειμαι ευθραυστη.
Κ ειχες ξοδευτει.
Εχασα κ πονεσα αρκετα,
αλλα για σενα οφειλω να λυγισω.

Ουιλιαμ Μπατλερ Γεητς

Eζησα πολλες ζωες.
Υπηρξα δουλος αλλα κ πριγκιπας.
Στα γονατα μου καθισαν πολλοι αγαπημενοι
κ εγω καθισα στα γονατα πολλων αγαπημενων.
Ο,τι υπηρξε θα υπαρξει ξανα.